
Ekster en Trump: Een Jaar van Angst en Opportunisme
De ekster, verkozen tot Vogel van het Jaar, en Donald Trump, opnieuw verkozen tot president van de Verenigde Staten. Op het eerste gezicht lijkt het een bizar toeval.
Maar wie beter kijkt, ziet een ongemakkelijke spiegel van onze tijd. De ekster, gevreesd om haar opportunisme, en Trump, meester van polarisatie, roepen dezelfde reacties op: bewondering en verontwaardiging, verwondering en angst.
En die angst, daar wringt de schoen.
In een tijd waarin kwetsbare groepen steeds harder worden geraakt, lijkt de wereld verdeeld in kampen: zij die schreeuwen om een sterke leider, en zij die vrezen dat diezelfde leider hen volledig zal overlopen. Trump en de ekster delen één kwaliteit: ze nemen wat ze willen, zonder zich te bekommeren om wie erachter blijft.
Angst in de Lucht
De angst hangt in de lucht, niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in onze eigen straten. De buurvrouw heeft het erover, de bakker, de gasten in onze werking en de kranten.
De herverkiezing van Trump heeft velen schokgolven bezorgd, vooral in kwetsbare gemeenschappen. Immigranten, LGBTQ+ personen, mensen met lage inkomens: zij weten uit ervaring dat leiders als Trump zelden regeren in hun voordeel.
En net zoals de ekster de nesten van kleinere vogels plundert om zelf te floreren, lijken sommige leiders zich geen zorgen te maken over wie de prijs betaalt voor hun succes.
De angst is niet ongegrond. Tijdens zijn eerste termijn draaide Trump klimaatregels terug, hief hij beschermde natuurgebieden op en sneed hij drastisch in sociale voorzieningen.
Wat kunnen de meest kwetsbaren nu verwachten? Worden hun rechten verder uitgekleed? Wat gebeurt er met het fragiele sociale vangnet waarop zij vertrouwen?
De onzekerheid voedt een diep gevoel van onveiligheid, alsof de bodem elk moment onder hun bestaan kan verdwijnen.
Maar angst, hoe begrijpelijk ook, mag niet winnen. Angst verlamt, maakt ons passief. Als we ons laten meevoeren door die emotie, geven we de macht uit handen aan hen die erop vertrouwen dat wij zwijgend toekijken.
De ekster mag dan wel opportunistisch zijn, maar ze is ook slim en strategisch. Misschien kunnen we van haar leren: in plaats van te verstijven, moeten we onze omgeving observeren, onze krachten bundelen en vechten voor wat belangrijk is.
De Eerste 100 Dagen: Opportunisme of Vernieuwing?
Nieuwe leiders staan altijd te popelen om zichzelf te bewijzen. Trump is daarop geen uitzondering. Zijn plannen, hoe grotesk en absurd ook—het kopen van Groenland, het inlijven van Canada—zijn niet zomaar losgeslagen ideeën. Ze zijn bedoeld om reacties uit te lokken, om een toon te zetten. Zijn presidentschap begint zoals verwacht met symbolische decreten: grensbeveiliging aanscherpen, natuurgebieden openen voor olieboringen, klimaatmaatregelen terugdraaien.
Maar wat betekent dat voor de mensen die deze beslissingen direct treffen? Neem de plannen voor het opnieuw openen van natuurgebieden voor olieboringen. Die raken niet alleen de natuur, maar ook inheemse gemeenschappen die afhankelijk zijn van die gebieden. Trump speelt schaamteloos in op de verdeel-en-heers-tactiek: door chaos te creëren en te polariseren, trekt hij de aandacht weg van de pijnlijke realiteit waarin kwetsbare groepen steeds verder in de hoek worden gedrukt.
De Parallel met de Ekster
En wat doet de ekster intussen? Ze plundert nesten, zoekt blinkende voorwerpen en zorgt voor zichzelf. Net als Trump. Maar laten we niet vergeten: de ekster is ook een meester van aanpassing, een dier dat gedijt in uitdagende omstandigheden.
Dat vermogen hebben wij ook nodig.
De ekster laat ons zien dat we de drang om opportunistisch te handelen kunnen overstijgen.
Waar zij blinkende objecten zoekt, kunnen wij naar elkaar kijken.
Waar Trump zijn macht gebruikt om angst en verdeeldheid te zaaien, kunnen wij bouwen aan gemeenschap en solidariteit.
Kwetsbare Groepen: Het Ware Slachtoffer
Het zijn de meest kwetsbaren die uiteindelijk de prijs betalen voor dit soort leiderschap. Voor hen is de angst geen abstract gevoel, maar een dagelijkse realiteit. Kunnen ze hun rekeningen nog betalen? Blijft hun toegang tot zorg bestaan? Worden ze uit hun land gezet, of hun rechten afgepakt?
Maar deze groepen zijn ook vaak het toonbeeld van veerkracht. Ze weten beter dan wie dan ook wat het betekent om te leven in onzekere tijden. En juist zij laten ons zien hoe we angst kunnen overwinnen: door samen te werken, elkaar te steunen en niet op te geven.
Laat Angst Niet Winnen
De ekster mag dan Vogel van het Jaar zijn, maar zij is geen rolmodel. Trump mag opnieuw president zijn, maar hij is geen voorbeeld. De wereld heeft geen behoefte aan meer opportunisme of verdeeldheid. Wat we nodig hebben, is moed. De moed om op te staan voor degenen die het meest kwetsbaar zijn. De moed om onze angst om te zetten in actie. En de moed om te geloven in een toekomst waarin iedereen een plaats heeft.
Want net als de ekster zijn wij veerkrachtige wezens. En net als de ekster kunnen wij onze omgeving veranderen.
Maar in tegenstelling tot de ekster, kunnen wij dat doen met een oog voor elkaar, met een hart dat klopt voor de ander.
Dat is wat ons mens maakt. Dat is hoe we angst overwinnen.
Dus terwijl Trump zijn eerste honderd dagen in volle vaart begint en de ekster haar nesten plundert, laten wij iets anders doen.
Laten wij bouwen. Laten wij verbinden. En laten wij nooit, maar dan ook nooit, toestaan dat angst ons verlamt.
Want als we dat doen, winnen we meer dan een verkiezing. Dan winnen we onze menselijkheid terug.
Reactie plaatsen
Reacties